Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Stare Babice
Stan środowiska przyrodniczego
Identyfikacja przyrodniczych uwarunkowań rozwoju przestrzennego gminy przebiegała w dwóch etapach:
charakterystyki warunków przyrodniczych, w której wzięto pod uwagę te cechy
poszczególnych elementów środowiska oraz te powiązania między nimi, które
mogą być istotne dla sposobu użytkowania i zainwestowania obszaru gminy
przyrodniczych uwarunkowań rozwoju przestrzennego z punktu widzenia możliwości i ograniczeń jak też zagrożeń i przekształceń środowiska przyrodniczego powstałych w wyniku dotychczasowego użytkowania i zagospodarowania obszaru gminy.
Charakterystyka warunków przyrodniczych
Według podziału fizyczno-geograficznego Polski prof.Kondrackiego gmina położona jest w większości we wsch.części mezoregionu Równiny Łowicko-Błońskiej oraz częściowo w obrębie Kotliny Warszawskiej wchodzących w skład makroregionu Niziny Środkowo-Mazowieckiej należącej do podprowincji Niziny Środkowopolskiej.
Konsekwencją tego położenia jest charakterystyczne ukształtowanie terenu w typie krajobrazu staroglacjalnego równin akumulacyjno-denudacyjnych oraz krajobrazu
den dolinnych. Budowa geologiczna
Gmina położona jest w centrum mazowieckiej niecki kredowej wypełnionej osadami
kredy i trzeciorzędu. Na nich zalega pokrywa osadów czwartorzędowych, głównie pleistoceńskich i w niewielkim stopniu holoceńskich. Z głębszych struktur geologicznych istotne znaczenie praktyczne mają warstwy trzeciorzędowe. W piaskach oligoceńskich utworzył się zasobny poziom wodonośny izolowany od powierzchni przez iły plioceńskie. Wody mają tu charakter subartezyjski i mogą być potencjalnie Ľródłem zaopatrzenia w wodę dobrej jakości. Iły plioceńskie są najstarszymi osadami, które wskutek zaburzeń glacitektonicznych miejscami ujawniają się na powierzchni spod pokrywy osadów czwartorzędu. W rejonie ich występowania zaznacza się zanik czwartorzędowych poziomów wodonośnych. Zaznacza się podział gminy na trzy części:
w części południowej / Równina Łowicko-Błońska /, gdzie w utworach dominują
eluwialno-eoliczne pokrywy pyłowe - wytworzyły się dobre gleby, sprzyjające
użytkowaniu jako grunty orne,
w części środkowej / Równina j.w./ litologia jest bardziej mozaikowa, występują
gliny zwałowe i ich piaszczyste eluwia, piaski wodnolodowcowe, piaski eoliczne
miejscami zwydmione, piaski humusowe i namuły den dolinnych oraz zagłębień
bezodpływowych a lokalnie iły plioceńskie , piaski, muły i iły zastoiskowe -
następstwem są bardziej zróżnicowane warunki glebowe, hydrogeologiczne i geologiczne inżynierskie,
część płn.-zach. / Kotlina Warszawska / zdominowana jest przez osady piaszczyste: rzeczne, rzeczno-wodnolodowcowe, wodnolodowcowe i eoliczne często zwydmione, w obniżeniach zaznacza się akumulacja organiczna - w powiązaniu z przeważnie płytkim zaleganiem zwierciadła wód gruntowych stwarza to generalnie niekorzystne warunki do zabudowy a dla wykorzystania rolniczego sprzyja jedynie ekstensywnej gospodarce łąkowo - pastwiskowej.
RzeĽba terenu
W wybitnie równinnym terenie na uwagę zasługują generalne stosunki hipsometryczne. Teren jest pochylony z płd.- wsch., gdzie osiąga kulminację ok.110 m n.p.m. ku płn.-zach., gdzie osiąga ok.75 m n.p.m. Ważniejsza krawędĽ morfologiczna zaznacza się między Równiną Łowicko-Błońską a Kotliną Warszawską / ok. 5 m wys./. Drugorzędne formy o łagodnych spadkach warunkują podział hydrograficzny terenu na część odwadnianą w kierunku Kotliny Warszawskiej i część odwadnianą na płd-zach. do Utraty. Anomalią morfologiczną jest wyniosłe wysypisko śmieci w Radiowie o wysokości względnej ok.40 m. Znaczące morfologicznie wzniesienia tworzą lokalne wydmy o wysokości ok.10 m. Doliny cieków zaznaczają się wyraĽnie w rzeĽbie tylko w sąsiedztwie krawędzi wysoczyzny. Klimat
Warunki klimatyczne gminy są typowe dla środkowego Mazowsza, w skali kraju względnie ciepłe, zwłaszcza latem, i raczej suche. Zaznacza się tu przewaga wpływów kontynentalnych. Z rolniczego punktu widzenia warunki klimatyczne charakteryzują się nieco zbyt niskim opadem 550-575 mm/ rok, co jest jednak wartością średnią w skali regionu, podobnie jak liczba dni z opadem wynosząca 155-160. Długość okresu wegetacyjnego ok.215 dni typowa dla regionu nie ogranicza możliwości uprawy podstawowych gatunków uprawnych. Okres bezprzymrozkowy ok.170 dni również jest typowy dla regionu a wartości wyraĽnie wyższe wiążą się tylko z wyspą ciepła nad Warszawą. Z punktu widzenia klimatu odczuwalnego korzystne jest przewietrzanie - wiatry o średniej prędkości 2-3 m/ sek. z silną dominacją kierunków zachodnich a więc znad terenów rolnych i leśnych. Dni pogodnych o zachmurzeniu poniżej 20% jest ok.35 rocznie tj. więcej niż w Warszawie, dni pochmurnych 135-140 tj. mniej niż w Warszawie. Wody powierzchniowe
Teren gminy leży w dorzeczu Bzury, przyczym większa część należy do zlewni kanału Zaborowskiego i dalej Łasicy, mniejsza, płd.-zach.do zlewni Utraty. Niskie działy wodne często określane są jako niepewne. Słabe wykształcenie dolin w równinnym terenie powoduje, że cieki słabo drenują pierwszy poziom wód gruntowych. W większych obniżeniach zwłaszcza w części płn.-zach. teren staje się podmokły i pojawiają się na nim kanały melioracyjne. Sieć hydrograficzną uzupełniają nieliczne, niewielkie, przeważnie sztuczne zbiorniki wodne. Wody podziemne
Pierwszy poziom wód podziemnych występuje przeważnie na głębokości 2-5 m,
rzadziej 1-2 m, sporadycznie, głównie w części płn.-zach. poniżej 1 m, wyjątkowo
poniżej 5 m tylko pod wydmami. Zwierciadło wód jest zwykle swobodne, rzadko lekko napięte i układa się współkształtnie do rzeĽby terenu. W części wschodniej zarówno pierwszy poziom wód gruntowych jak i głębsze wody poziomu czwartorzędowego na głębokości 25-50 m są mało zasobne i słabej jakości. Poziom trzeciorzędowy jest zasobny, z wodami dobrej jakości choć o zwiększonej zawartości chlorków. Występuje pod pokrywą iłów plioceńskich na głębokości 200 m. Szata roślinna
Na terenie gminy dominują agrocenozy. Systematycznie, zwłaszcza w części wsch.
wzrasta udział zieleni kultywowanej ogródków przydomowych. Rozwojowi zabudowy i osłabieniu funkcji rolniczych terenu towarzyszy rozwój roślinności ruderalnej.
Zbiorowiska łąkowe zachowane głównie w wilgotniejszej północnej części terenu
podlegają ograniczeniu przestrzennemu i degradacji przeważnie w wyniku przesu-
szenia. Zbiorowiska leśne związane są głównie z południowym skrajem Puszczy Kampinoskiej. Odrębny, większy kompleks leśny - Park Leśny Bemowo występuje na pograniczu Warszawy. W jego obrębie, częściowo na polanach śródleśnych
utworzono rezerwaty "Łosiowe Błota" / ochrona torfowisk niskich / i "Kalinowa Łąka" / ochrona unikalnej w rejonie Warszawy roślinności typu: pełnik europejski, goryczka trojeściowa, mieczyk dachówkowaty itp./. Mniejsze laski związane z występowaniem wydm pojawiają się w północnej części terenu. Do cenniejszych zespołów roślinnych należą fragmenty lasów i zarośli łęgowych oraz olsowych, a także roślinność torfowiskowa, wydmowa i murawy napiaskowe. Przyrodnicze uwarunkowania rozwoju przestrzennego
Na uwarunkowania te składają się trzy zasadnicze elementy:
ograniczenia rozwoju wynikające z konieczności lub chęci ochrony walorów przyrodniczych,
możliwości i ograniczenia rozwoju, wynikające z istnienia przyrodniczych zasobów
użytkowych,
ograniczenia rozwoju, wynikające z konieczności przeciwdziałania lub minimalizacji istniejących zagrożeń środowiska przyrodniczego.
Oczywiście zarówno pojęcie ograniczeń jak i możliwości użyte jest tu w szerokim znaczeniu np. ograniczenie nie oznacza, że rozwój jest całkowicie niemożliwy a możliwości - że dopuszcza się jego wszystkie formy. Między tymi skrajnościami znajduje się pole manewru, pozwalające w wielu przypadkach na znalezienie takich form użytkowania i zagospodarowania / w tym zabudowy / terenu, które zaspokajając potrzeby mieszkańców gminy uwzględnią wymogi ochrony zidentyfikowanych tu walorów przyrodniczych.
Poniżej przedstawione zostaną wspomniane wyżej trzy rodzaje uwarunkowań
przyrodniczych. Ustalono je na podstawie istniejących materiałów m. in. powstałych w toku prac nad Planem Ochrony KPN. Ochrona walorów przyrodniczych
Ochrona dotyczy przede wszystkim walorów przyrodniczych prawnie chronionych.
W gminie Stare Babice są to:
Kampinoski Park Narodowy z otuliną
Obszar Natura 2000
rezerwaty przyrody na terenie otuliny
pomniki przyrody
warszawski obszar chronionego krajobrazu.
lasy ochronne
Ad 1.
Północna część gminy obejmuje fragment Kampinoskiego Parku Narodowego, utworzonego rozporządzeniem Rady Ministrów (Dz. U. z 1959 r. nr 17, poz. 9; zm. Dz. U. z 1997 r. nr 132, poz. 876).
Park położony jest w Krainie Mazowiecko-Podlaskiej, w Kotlinie Warszawskiej. Obejmuje część pradoliny Wisły wraz z całą Puszczą Kampinoską, jednym z najcenniejszych kompleksów leśnych w Polsce. Głównym celem powołania parku była ochrona unikatowych na skalę europejską kompleksów wydm śródlądowych, usypanych z piasków polodowcowych pradoliny Wisły oraz naturalnych zbiorowisk bagiennych i leśnych. Jest to jeden z największych parków narodowych w Polsce, obejmuje powierzchnię 38544,33 ha, w tym w zarządzie parku 32236,13 ha, w obrębie gminy Stare Babice znajduje się 1061 ha powierzchni parku. Największą część - 74% - zajmują w parku lasy.
Wokół Kampinoskiego Parku Narodowego wyznaczono otulinę jako strefę ochronną służącą zabezpieczeniu przyrody parku przed presją antropogeniczną. Przeważająca (80%) część gminy Stare Babice położona jest w obrębie otuliny.
Ze względu na pełnienie przez gminę funkcji otulinowej KPN za ważne uznać należy utrzymanie powiązania przyrodniczego Parku z Lasem Bemowskim oraz powiązania Parku z otoczeniem poprzez kompleksy leśne od Stanisławowa w stronę Zaborowa. Obecnie trwają prace nad planem ochrony KPN.
Ad 2.
Północna część gminy Stare Babice została włączona w system obszarów Natura 2000 (granice tego systemu pokrywają się z małymi wyjątkami z granicami KPN).
Natura 2000 jest zbiorem obszarów wyznaczonych według jednolitych kryteriów całej Unii Europejskiej tak, aby zachować na nich siedliska przyrodnicze i gatunki, które zostały uznane za ważne dla Europy.
Celem programu Natura 2000 jest zachowanie tylko wybranych siedlisk przyrodniczych i wybranych gatunków zwierząt i roślin (ujętych w załącznikach do dyrektyw).
W skład sieci Natura 2000 wchodzą:
obszary specjalnej ochrony ptaków (OSO) - (Special Protection Areas - SPA) wyznaczone na podstawie Dyrektywy Rady 79/409/EWG w sprawie ochrony dzikich ptaków, tzw."Ptasiej"
specjalne obszary ochrony siedlisk (SOO) - (Special Areas of Conservation - SAC) wyznaczone na podstawie Dyrektywy Rady 92/43/EWG w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory, tzw. "Siedliskowej", dla siedlisk przyrodniczych wymienionych w załączniku I oraz gatunków roślin i zwierząt wymienionych w załączniku II do Dyrektywy.
W Polsce zasady funkcjonowania obszarów Natura 2000 określa Ustawa o ochronie przyrody.
Należy podkreślić, że obszar Natura 2000 może obejmować część lub całość obszarów i obiektów objętych już prawnymi formami ochrony przyrody takich jak parki narodowe czy krajobrazowe itd. W takim przypadku zasady ochronne ustalone dla parków narodowych czy krajobrazowych są nadrzędne w stosunku dla wytycznych obowiązujących dla obszarów Natura 2000.
Ad 3.
Na terenie gminy Stare Babice znajdują są dwa rezerwaty przyrody usytuowane w obrębie Lasu Bemowskiego.
Rezerwat Łosiowe Błota utworzony został w 1980 roku, ma powierzchnię 30,67 ha. Obejmuje dwa torfowiska niskie z roślinnością charakterystyczną dla tego typu zbiorowisk w Kotlinie Warszawskiej.
Rezerwat Kalinowa Łąka utworzony w 1989 roku, ma powierzchnię 3,37 ha. Jest to rezerwat florystyczny gdzie znajdują się stanowiska pełnika europejskiego oraz innych rzadkich i chronionych gatunków roślin.
Ad 4.
Na terenie gminy Stare Babice znajduje się 11 pomników przyrody w tym jedna aleja pomnikowa. Obowiązuje 15 m strefa ochronna wokół pomnika wolna od zainwestowania.
Wykaz pomników przyrody na terenie gminy Stare Babice, wg danych pochodzących z rejestru Wojewody Mazowieckiego (stan 2005 r.)uzupełnionych o dane z Urzędu Gminy Stare Babice
L.p.
Nr. w rejestrze
Miejscowość
Lokalizacja
Gatunek
Wysokość(w m)
Obwód(w cm)
Właściciel
1
564
Mariew
KPN przy drodze Budy - Zaborów Leś/ Buda nr. 151
Lipa drobnolistna(2 szt.)
16; 16,
350
Skarb Państwa
2
1437
Lipków
Na terenie parafii rzymsko-katolickiej/wzdłuż drogi,na terenie, przy kościele
Lipa drobnolistna(13 szt.)
21,
195-310
Parafia rzymsko-katolicka w Lipkowie
3
567
Buda
Przy drodze/Buda nr 11
Jesion wyniosły
17
280
Skarb Państwa
4
205
Zaborów Leśny
Na terenie KPN, oddz. 269 obok leśniczówki przy drodze
Lipa drobnolistna
18
385
KPN
5
1230
Zaborów Leśny
Na terenie KPN/ oddz. 269 f/ od strony N-E leśniczówki
Dąb szypułkowy
24
330
KPN
6
725
Zielonki
Na terenie parku we wsi Zielonki/przed budynkiem dworku.
Dąb szypułkowy
18
300
prywatna
7
799
Stare Babice
Na terenie parafii w Starych Babicach
Lipa drobnolistna
18
360
Parafia rzymsko-katolicka w Starych Babicach
8
1167
Koczargi Stare
Przed budynkiem mieszkalnym leśniczówki
Lipa drobnolistna
18
337
KPN
9
1229
Zaborów Leśny
W pobliżu zabudowań stażniczówki (w części zachodniej)
Lipa drobnolistna
24
325
KPN
10
594
Mariew
KPN przy drodze Budy - Zaborów Leś/ Buda nr. 151
Lipa drobnolistna
16
110-160 (4 pnie)
KPN
11
206
Zaborów Leśny
Obok leśni-czówki/ oddział KPN 269/
Dąb szypułkowy(3 szt.)
28, 20, 22
355, 300, 350
KPN
Ad 5.
Centralna i północna części gminy Stare Babice położona jest w obrębie Warszawskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu. Granica WOChK przebiega w przybliżeniu na północ od drogi nr 580.
Zasady zagospodarowania terenów położonych w obrębie WOChK określił rozporządzeniem Wojewoda Mazowiecki.
Ad 6.
Na terenie gminy Stare Babice znajdują się kompleksy leśne leżące poza obszarem KPN posiadające status lasów ochronnych - należą one do Nadleśnictwa Jabłonna. Dla tych terenów zostały opracowane Plany Urządzenia Lasów. Powierzchnia tych lasów wynosi ok. 400 ha.
Ponadto do walorów przyrodniczych gminy zaliczyć należy omówione wyżej cenne
zespoły roślinne. Wzbogacają one system ekologiczny gminy, zwiększają jej różnorodność biologiczną oraz mają zasadnicze znaczenie dla utrzymania stabilności ekosystemów.
Na szczególną uwagę zasługują ekosystemy wodne, w które gmina jest uboga.
Ich zachowanie i wzbogacenie przyczyni się znacznie do utrzymania różnorodności biologicznej gminy - zachowane zostaną siedliska dla gatunków stale bądĽ okresowo związanych ze środowiskiem wodnym. Ważnym elementem ochrony ekosystemów wodnych, poza zaniechaniem działań obniżających poziom wód gruntowych, bądĽ bezpośredniego niszczenia przez zasypanie, jest utrzymanie lub wzmocnienie biologicznej obudowy cieków i zbiorników wodnych. Przyrodnicze zasoby użytkowe
Z punktu widzenia zasobów użytkowych o możliwościach rozwojowych gminy przesądzają istniejące zasoby glebowe, stanowiące podstawową bazę produkcji rolniczej, natomiast ograniczeniem są tu niewystarczające zasoby wodne.
W wyniku analizy map glebowo-rolniczych w skali 1:5 000 uznano za celowe przedstawienie na zał. nr 2 uwarunkowania zagospodarowania przestrzennego - jedynie bardzo uproszczonego obrazu zróżnicowania zasobów glebowych.
Wskazano rozmieszczenie gleb hydrogenicznych - organicznych ze względu na dość oczywiste wskazania dla użytkowania łąkowego lub leśnego oraz przeciwwskazania dla użytkowania ornego lub przeznaczenia na cele nierolnicze i nieleśne.
Wskazano również grunty pozostające w użytkowaniu rolniczym o stosunkowo wysokiej bonitacji gleb / klasa II-IV / podlegające ochronie ustawowej.
Większość z nich faktycznie stanowi wartościową przestrzeń produkcyjną dla rolnictwa, które posiada - zwłaszcza w płd. części gminy - dobre tradycje zarówno dzięki dobrym glebom jak i bliskości rynku zbytu w Warszawie. Obecnie jednak niska rentowność produkcji rolniczej i silna presja urbanizacyjna powoduje częste odchodzenie od rolnictwa i przeznaczanie gruntów na cele nierolnicze, zwykle pod jednorodzinną zabudowę mieszkaniową. Występuje więc zjawisko patologiczne z punktu widzenia gospodarowania zasobami przyrody, ale w świetle realiów gospodarki rynkowej normalne.
Na zasoby wodne gminy składają się bardzo skromne zasoby wód powierzchniowych: wątłe cieki w górnej części kanału Zaborowskiego i tylko peryferyjne na płd-zach. krańcach gminy należące do zlewni Utraty. Występują też lokalnie bardzo drobne zbiorniki antropogeniczne.
Wody podziemne płytkiego pierwszego poziomu wód gruntowych, pozostające w kontakcie z wodami powierzchniowymi, podlegają degradacji ilościowej i jakościowej.
Wśród złożonych przyczyn obniżania się zwierciadła wód pierwszego poziomu niewątpliwie należy wymienić położenie w zasięgu leja depresyjnego Warszawy.
Na degradację jakościową wód składają się zapewne w istotny sposób:
gospodarka rolna, gospodarka ściekowa jednostek osadniczych oraz wpływ wielkiego wysypiska śmieci w Radiowie. Zanieczyszczeniu wód sprzyja ich mała ruchliwość i położenie gminy w tak zwanej kaskadzie geochemicznej rejonu Warszawy dającą zwiększoną mineralizację wód pierwszego poziomu.
Głębsze wody czwartorzędowe na głębokości 20-40 m w płd.-wsch. części gminy
wykazują również niską zasobność poniżej 50 m3 / dobę i wydajność studni od kilku do kilkunastu m3 / godz. oraz wyraĽnie a miejscami silnie pogarszającą się jakość. W pozostałej części gminy zasobność tego poziomu jest średnia. Subartezyjskie wody piętra trzeciorzędowego, izolowane od powierzchni iłami plioceńskimi są słabiej zagrożone, choć znajdują się w zasięgu anomalii zasolenia przekraczającego 60 mg / dcm3 CL. Dla pełnego obrazu stosunków wodnych w gminie trzeba wspomnieć o głębokości zalegania zwierciadła pierwszego poziomu wód gruntowych. Przeważnie zalega ono stosunkowo płytko w przedziale1-2 m p.p.t., rzadziej 2-3 m. Ze względu na specyficzne uwarunkowania dla zagospodarowania najpłytsze wody, poniżej 1 m zaznaczono na rysunku uwarunkowań. Dają one szansę ochrony roślinności siedlisk hydrogenicznych i utrzymania trwałych użytków zielonych wobec nieprzydatnośći dla zabudowy i okresowo nadmiernej wilgotności dla użytkowania ornego.
Kierunek pochylenia zwierciadła wód gruntowych, zgodny ze spadkami zlewni na
większości terenu gminy jest generalnie północny i płn.-zach. Potencjalnie zagraża to spływem znieczyszczonych wód na teren KPN, ale zarazem stanowi Ľródło zasilania jego siedlisk, zwłaszcza hydrogenicznych, zagrożonych przesuszeniem. Zarówno zbudowana gminna oczyszczalnia ścieków, jak wodociąg w urbanizującej się wschodniej części gminy, czerpiący wodę z wodociągów warszawskich, powinny przyczynić się do poprawy sytuacji w zakresie ochrony wód. Ważniejsze zagrożenia środowiska przyrodniczego
Zagrożenia te omówione zostaną w tradycyjnym podziale, według głównego nośnika
zagrożeń.
D e g r a d a c j a g l e b najbardziej radykalną postać przyjmuje przy zainwestowaniu terenu, to jest przy zajęciu go pod budynki lub infrastrukturę techniczną. Proces taki zachodzi intensywnie wzdłuż drogi z Warszawy do Babic, zwłaszcza po jej północnej stronie.
Osobny problem stanowi składowanie odpadów. Obok zniszczenia gleby w miejscu składowania dochodzi przenoszenie zanieczyszczeń przez wiatr, wodę i zwierzęta.
Przekształcenie gleb, związane z gospodarką rolną, dotyczy głównie gleb hydrogenicznych - metodycznie odwadnianych i przekształcanych z użytków zielonych w pola orne. Stąd też większość czarnych ziem pobagiennych występuje tu w podtypie określonym jako zdegradowane.
Dane z atlasu geochemicznego dawnego woj.stołecznego warszawskiego wskazują na stężenia metali, lokalnie nieznacznie podwyższone w sosunku do zawartości naturalnej. Dotyczy to 6 rejonów: Radiowo,Latchorzew-Kwirynów,Lubiczów-Latchorzew-Blizne, Stare Babice-Zielonki,Topolin, Mariew-Buda-Mały Truskaw -Ľródła zanieczyszczenia nie są zawsze jasne.
Z a g r o ż e n i e w ó d zostało omówione wcześniej. Dodatkowo wypada wspomnieć o badaniach geochemicznych osadów dennych w rowach melioracyjnych.
Rejony podniesionych stężeń w tych osadach z reguły pokrywały się z rejonami podniesionych stężeń w glebach, z tym, że stężenia w osadach były nawet kilka razy większe. Potwierdza to funkcjonowanie kaskady geochemicznej powodującej
koncentrację na terenie gminy przenoszonych przez wody gruntowe jonów.
Z a g r o ż e n i e p o w i e t r z a a t m o s f e r y c z n e g o zdaje się być niewielkie. W atlasie woj. warszawskiego nie wymienia się rejonu gminy Stare Babice jako strefy zagrożonej. Należy jednak liczyć się z czasem z coraz większą uciążliwością zanieczyszczeń komunikacyjnych i hałasu przy głównej drodze do Babic oraz proj.trasie AK.
O b i e k t y u c i ą ż l i w e to głównie wysypisko śmieci w Radiowie, będące w gestii Zakładu Utylizacji Odpadów Komunalnych MPO w m.st. W-wie sp. z oo. Ma ono powierzchnię ok.12 ha, wysokość względną ok.40 m i kubaturę ok.30 mln ton odpadów komunalnych.
Wysypisko było eksploatowane przez 30 lat a od kilkunastu lat jest nieczynne; jedynie północną część wysypiska oraz środkową nieckę wypełnia się odsiewami z kompostowni, uruchomionej w 1972 r. po północnej stronie wysypiska.
Wysypisko podlega obecnie rekultywacji poprzez wykonanie odpowiednich zabezpieczeń przed infiltracją wody opadowej, hamowanie niekontrolowanego wydzielania się gazu, tworzenie biologicznie czynnej warstwy gleby umożliwiającej wzrost roślin, wykonanie ochronnych pasów zieleni u podnóża składowiska. Stan rolniczej przestrzeni produkcyjnej
Wg podziału Instytutu Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa w Puławach teren gminy znajduje się w Ożarowsko-Błońskim i Kampinoskim regionie glebowo-rolniczym.
Rejon Ożarowsko-Błoński obejmuje płd.część gminy. Jest to obszar najlepszej jakości i przydatności glebowo-rolniczej w gminie. Rejon Kampinoski cechuje się dużą lesistością oraz dużym udziałem łąk na glebach organicznych. Tereny zmeliorowane stanowią ok.80% użytków rolnych, długość kanałów wynosi ok.7 km, rowy mają ok.83 km długości.
Ogółem w gospodarstwach rolnych użytkuje się ok.3800 ha gruntów. Struktura gruntów wg klas gleboznawczych to: ok.140 ha gruntów ornych kl.II, 1200 ha klasy III i 900 ha klasy IV, ok. 57 ha łąk i pastwisk kl.III i ok.270 ha kl.IV. Zgodnie z ustawą o ochronie gruntów rolnych i leśnych grunty w/w podlegają ochronie przed zmianą dotychczasowego sposobu użytkowania. Pozostałe grunty mają klasę V i VI - wobec nieopłacalności produkcji rolnej są odłogowane i stopniowo przeznaczane są na zabudowę w kolejnych planach zagospodarowania przestrzennego. Do obowiązujących planów zagospodarowania przestrzennego uzyskano odpowiednie zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych na cele nierolnicze.
Niemal 100% gruntów znajduje się we władaniu indywidualnych gospodarstw. Rolnictwo indywidualne na obszarze gminy charakteryzuje się dużym rozdrobnieniem ziemi, średnia wielkość gospodarstw wynosi ok.3,4 ha / średnia krajowa ok.7,0 ha /. Najmniejsze gospodarstwa o pow. 1-2 ha występują w Janowie / 65% /, w Bliznem Jas. / 54% / i Starych Babicach / 52% /, ponadto ok.30% ogółu gospodarstw posiada swoje grunty na kilku działkach.
Zatrudnienie w rolnictwie szacuje się na ok.10% ludności, głównie w gospodarstwach indywidualnych, w tym grupa dwuzawodowców wynosi ok.50%.
Porównanie typów gospodarstw domowych pod względem Ľródeł dochodów wg spisu 1996 r. i 2002 r.:
1996 r.
2002 r.
Ogółem gospodarstw
961
1341
I. rolnicze
281
167
II. rolnicze i praca najemna
361
534
III. emerytura i renta
192
305
IV. pozarolnicza działalność gosp.
73
134
V. niezarobkowe Ľródła utrzymania
5
101
VI. pozostałe
49
100
Na terenie gminy funkcjonują następujące zakłady obsługi rolnictwa:
Spółdzielczy Bank Ogrodniczy, oddział w Starych Babicach
Spółdzielnia usług rolniczych w Babicach Nowych-w trakcie przekształceń własnościowych.
Restrukturyzacja obejmuje prywatyzację istniejących zakładów, tworzenie nowych lub odtworzenie autentycznej spółdzielczości.
Usługi w zakresie remontów kapitalnych maszyn rolniczych świadczone są w sąsiedniej gminie Ożarów. W Broniszach działa giełda spożywcza. Stan leśnej przestrzeni produkcyjnej
Lasy obszaru KPN są prawnie chronione od 1959 r./utworzenie Parku/. Obejmują one 1061 ha. Prowadzona w nich polityka ochronna, w tym w ostatnich latach wg Planu Ochrony zatwierdzonego w 1997 r., zapewnia prawidłowy stan i funkcjonowanie lasów. Są to tereny lasów położone w północnej części gminy oraz Las Klaudyński i część lasów w Mariewie.
Na terenie gminy Stare Babice znajdują się kompleksy leśne leżące poza obszarem KPN posiadające status lasów ochronnych. Dla tych terenów zostały opracowane Plany Urządzenia Lasów. Powierzchnia tych lasów wynosi ok. 400 ha. Są to:
Las Bemowski ( pow. ok. 325 ha.) - las ochronny, obejmujący wschodnią część gminy, jest własnością komunalną Warszawy. Na terenie Lasu Bemowskiego znajdują się dwa rezerwaty przyrody. Występują tu siedliska boru świeżego, mieszanego i wilgotnego, lasu mieszanego świeżego, mieszanego wilgotnego i lasu świeżego oraz olsu. Rosną tu: sosny, brzozy, dęby, olchy, jesiony i in. w wieku ok. 50 lat. Stan zdrowotny dobry.
Bogata jest również fauna Lasu Bemowskiego, spotkać tu można łosia, sarny, dziki, lisy, kuny oraz szereg drobnych ssaków, ptaków i gadów.
Kompleks leśny we wsi Borzęcin Duży (pow. 25,84 ha) jest to siedlisko boru świeżego, mieszanego świeżego i wilgotnego oraz olsu. Gatunkiem dominującym jest tu sosna z domieszką dębu, brzozy i olchy w wieku ok. 20-50 lat. Stan sanitarny lasu określono jako dobry-nie stwierdzono zagrożenia ze strony szkodliwych owadów i pasożytniczych grzybów.
Lasy prywatne:
Las we wsi Wojcieszyn (pow. 2,69 ha) występuje tu siedlisko boru świeżego. Gatunkiem dominującym jest tu sosna z domieszką brzozy, olchy i osiki w wieku 10-30 lat; stan sanitarny określono jako dobry.
Las we wsi Zielonki Wieś (pow. 12,90 ha) występuje tu siedlisko boru świeżego; gatunkiem dominującym jest sosna z domieszką brzozy w wieku 20-50 lat; stan zdrowotny i sanitarny - dobry.
Las we wsi Koczargi Stare (pow. 7,37 ha) występuje tu siedlisko boru świeżego, boru wilgotnego i olsu; gatunkiem dominującym jest sosna z domieszką olchy, dębu i akacji w wieku 20-60 lat; stan zdrowotny i sanitarny - dobry.
Las we wsi Klaudyn (pow. 6,62 ha) występuje tu siedlisko boru świeżego i wilgotnego; gatunkiem dominującym jest sosna z domieszką brzozy i dębu w wieku 30-50 lat; stan zdrowotny dobry.
ostatnia aktualizacja -16.01.2014; webmaster
Strona od 20.06.2004 odwiedzona -
razy site
map
QR Code jest zarejestrowanym znakiem handlowym DENSO WAVE Incorporated.